zaterdag 25 december 2010

Eerste kerst als gedoger

Het is even wennen geweest bij de PVV.

Maar W. kon dit jaar zijn kerstwens niet vrolijker maken dan zo:

"Beste vrienden en vriendinnen,

Wat een fantastisch jaar voor de Partij voor de Vrijheid was het voorbije jaar!

Twaalf maanden geleden zaten we nog met negen man in de oppositie. Nu bepalen we als gedoogpartij mede het regeringsbeleid."

Dat mede bepalen van het regeringsbeleid is eigenlijk zacht geformuleerd. De gang van zaken rond de btw-verhoging voor de kunst- en cultuursector toont aan, dat de PVV feitelijk aan de touwtjes trekt van dit marionettenkabinet. In de Tweede Kamer moest de VVD terugkomen van haar plannen in te stemmen met alternatieven voor de btw-verhoging. Omdat de PVV daar weigerde mee in te stemmen (hoezo revanchisme en symboolpolitiek van de PVV?). En in de Eerste Kamer kreeg het kabinet pas een meerderheid mee toen W. zijn toestemming gegeven had voor een uitstel van de plannen met een half jaar. De PVV redde daarmee de begroting van Financiën en het kabinet. "Nu bepalen we als gedoogpartij mede het regeringsbeleid"? Nee, nu bepalen we als gedoogpartij uiteindelijk het regeringsbeleid!

Interessant in de Eerste Kamer was overigens ook dat Weekers "met de hand op het hart" ontkende dat er sprake was van een afrekening met de elite. Het was alleen vanwege de andere prijselasticiteit dat kunst en cultuur wel en voetbal en bioscopen niet onder de btw-verhoging vielen. Met andere woorden: de eerste sectoren zouden veel minder terugloop in bezoekers kennen bij een prijsverhoging, dan de tweede, "volkse". Met nog andere woorden, de elite betaalt tóch wel, en terecht.

Overigens gaven off the record VVD- en CDA-kamerleden ruiterlijk toe dat het natuurlijk wraak was van de PVV. Clairy Polak zit inmiddels thuis, er komen halal-etiketten, nu de kunst en cultuur aangepakt. En dan binnenkort de publieke omroep, inclusief die toeterorkesten. Als je scoort, doe het dan goed, op niveau. En met beleid.

Om te kunnen gedogen moet je natuurlijk wel de nodige flexibiliteit kunnen opbrengen. Toen Kortenhoeven vorige week eerst pleitte voor een aanval op Iran en vervolgens die woorden wat "nuanceerde", wás hij eigenlijk al heel gematigd geweest. De PVV had eerder in een motie gepleit voor een bom op de kerncentrale in Iran. En de keiharde 50% minder immigratie van moslims is ineens verdwenen. Draaien, dat doet alleen de oude politiek. "Wij doen het anders, wij zeggen wat we denken en doen wat we zeggen." Het is moeilijk altijd Tegenpartij te zijn. Maar vaak is het simpel. De huidige Nationale Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, is door zittende kabinetten regelmatig bekritiseerd om zijn te onafhankelijke en kritische opstelling. De partij, die daar de politieke vertaling van is, heeft toch felle kritiek op hem: hij is een "D66 potentaat" aldus Brinkman. Als tegenpartij moet je consequent zijn.

Hubert Smeets, redacteur van NRC, schreef in een kerstbijdrage een beschouwing over de tijdgeest. "Zoals altijd bij schisma's binnen de elite maken de uitdagers gebruik van de mythe dat zij altijd de waarheid spreken en anderen dus liegen. Wie oppert dat de zon schijnt, krijgt dus het verwijt dat het schandalig is dat het gisteren regende. Wie op de cijfers van het CBS wijst, krijgt te horen dat Henk en Ingrid daaraan geen boodschap hebben. De vox populi weet het per definitie beter dan het CBS. De eerste is echt, de tweede een leugenmachine van de elite. (…) Perceptie is waarheid geworden, feitelijkheid een complot (cursivering door R.E.)." Vox Populi, Fox-achtige toestanden? Een weinig aanlokkelijk vooruitzicht. In zijn boek "Op de As van Goed en Kwaad", een relaas van zijn jarenlange verblijf in de VS, beschreef Marc Chavannes deze situatie. Feiten zijn oude politiek, achterhaald, links. Je roept wat, en blijft het roepen. Framing. Een Democratische presidentskandidaat is ineens een lafaard, een plan om de gezondheid te reorganiseren bevat ineens death-panels, een president blijkt ineens een moslim en een communist, je land is gestolen door "hun".

De koningin heeft in haar kersttoespraak van dit jaar gepleit om niet verschillen te benadrukken, maar je te richten op overeenkomsten. Enkele jaren geleden vond Übermensch W. zo'n uitspraak een rechtstreekse aanval op zijn beweging: "multiculti-onzin. Dit soort politieke toespraken ben ik spuugzat." Een koningin die oproept tot verdraagzaamheid ten opzichte van "de ander" (1983): indertijd politiek correct. Nu ook, alleen de betekenis van politiek correct is veranderd, of moeten we zeggen, de perceptie ervan?